تحلیلی بر توزیع خدمات شهری در کلان‌شهر اهواز از منظر عدالت فضایی

هدف اصلی این پژوهش تحلیلی بر توزیع خدمات شهری در کلان‌شهر اهواز از منظر عدالت فضایی می‌باشد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از نظر روش، ترکیبی از روش‌های توصیفی– تحلیلی است و در گردآوری داده‌ها از شیوه‌کتابخانه‌ای و اسنادی استفاده ‌شده است. مناطق هفت‌گانه اهواز به ‌عنوان واحدهای جغرافیایی در سنجش «عدالت فضایی» و 15 شاخص تعیین‌کننده خدمات عمومی برای نیل به این هدف انتخاب‌ شده‌اند. سپس با استفاده از نظرات کارشناسان اقدام به میزان اهمیت ، شاخص‌ها در محیط فازی شد. برای تحلیل و رتبه‌بندی مناطق شهری از منظر برخورداری از خدمات عمومی از مدل‌هایی چون ویکور، الکتر و توسعه انسانی (HDI) و برای رسیدن به یک نتایج‌ واحد از تحلیل داده‌ها در مدل‌های مختلف، از تکنیک تلفیقی کاندرست استفاده ‌شده است. تجزیه ‌و تحلیل داده‌های پژوهش نشان می‌دهد که مناطق4 ، 3 و2 به ‌عنوان برخوردارترین مناطق، مناطق1 و 8 نیمه برخوردار و مناطق 6 و 7 پایین‌ترین برخورداری را از خدمات شهری دارند. سپس برای سنجش ارتباط بین جمعیت و برخورداری از خدمات شهری از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. ضریب همبستگی (471/0) به ‌دست‌آمده گویای این واقعیت است که ارتباط ضعیفی بین پراکنش جمعیت و توزیع خدمات وجود دارد.